''Pole pole'': hoe Afrika rust brengt!

En waar dat door komt, weet ik niet precies. Het zal meerdere redenen hebben die ik zo zal toelichten. Maar eerst: hallo! Leuk dat je weer gaat lezen wat ik allemaal meemaak. Wat ga je vinden in deze blog? Mijn Afrikaanse leventje, mijn project op het werk, mijn geweldige trip naar Zanzibar en alles wat er verder in me opkomt.

Terug naar de titel. Met collega’s hebben we het hier weleens over. Maria vertelde dat haar moeder het mooi omschreef: “In Nederland word je geleefd en in Afrika leef je je leven.” Natuurlijk is dat gechargeerd, maar er zit een kern van waarheid in. Als ik naar mezelf kijk, heb ik een heerlijk leven in Nederland, maar vaak ook propvol. Een drukke baan met een grote reisafstand, veel familie en vrienden waar ik graag leuke dingen mee doe, uitgaan, sporten, hobby’s (vooral zoeken) en dan nog af en toe relaxen. Dat laatste schiet er weleens bij in en dat maakt me soms druk en onrustig. Je denkt vast “Jeetje stel je niet aan, plan je tijd gewoon anders in.” Toch prop ik graag alles vol, wil ik zoveel mogelijk mensen zien en dingen doen en gaat dit gewoon zo op deze manier.
Moraal van het verhaal, dit ervaar ik nu anders. Ik deel m’n leven hier opnieuw in, in een nieuwe omgeving waar niks bekend is. Nieuw werk, mensen die nog geen vrienden zijn en dingen ontdekken waarmee je je tijd kunt doorbrengen. Onderhand beginnen de mensen als vrienden te voelen en doen we veel leuke dingen samen, maar dit was in het begin wel iets anders. Ik had behoefte om niet zoveel te doen naast werk, niet zoveel onder de mensen te zijn en gewoon lekker te chillen. En dat vond ik niet echt Marleen-achtig. Je leert jezelf ook weer anders kennen in nieuwe situaties. Gelukkig was ik na een tijdje weer mezelf.
Nogmaals, moraal van het verhaal, want ik wijk af. Mijn leventje hier is fijn en het brengt een bepaalde rust met zich mee. Het werk is wat relaxter en ik kan er in 7 minuutjes fietsend naartoe, we doen leuke dingen samen (koken/uit eten, uitgaan, weekendjes weg), ik geniet van de markt en lekker koken en heb ook chillavondjes. Door het zomerse weer voelen de normale dingen ook als vakantie. Bijvoorbeeld in de supermarkt waar ik versgebakken brood ruik, rollen toiletpapier per stuk koop en helemaal gelukkig ben als ik mosterd vind. Ook heb ik een adresje voor zoete witte wijn. Zoet wit wijntje word ik genoemd, ook hier vinden ze het bijzonder dat ik nog steeds zoet drink. Lekker burgerlijk allemaal, maar I love it.
Naast hoe je je tijd zelf indeelt, is het ook de omgeving die het met zich meebrengt en waar je je naar gaat gedragen, leven. De Afrikaanse mensen, hen mentaliteit is “pole pole”: rustig rustig. Want waarom zouden we ons eigenlijk druk maken?!
P.S. omdat ik me soms verveel, ga ik een vak op onze school volgen. Ik ga een short course volgen in Design, Sewing and Cloth Technology, hoe leuk! Zal ik dan toch vervallen in mijn oude ritme? Wie zal het zeggen;)

Zanzibar: parelwitte stranden, helderblauwe zee en volop genieten.
Nou, het lijkt een zomergids waarin ik dit eiland promoot. Samen met Sara (een collega) ben ik 5 dagen naar Zanzibar geweest! We hadden 2 hotels in verschillende plaatsen; de eerste was in Afrikaanse stijl en oudheid-achtig en de tweede een soort Boho African beach hotel, beide prachtig. De vakantie was een goede combinatie tussen chillen en het eiland verkennen. Bij dat eerste kun je denken aan strand, zee en zwembad, goed eten en drinken, hangmatten, lighutjes, muziekje/boekje en zo nog even door. Het eiland hebben we verkend met een “Ocean blue” boottocht. Een taxi bracht ons naar de boot, tenminste, nadat we vast zaten in de modder in een soort moeras. En de tocht was nog niet eens begonnen, hilarisch. De boot bracht ons eerst naar een plek met de mooiste, witste zandbanken; hier konden we zwemmen, zonnebaden (leuk woord) en er was volop vers fruit. Daarna gingen we naar een snorkelplek waar we mooie vissen en koraal hebben gezien. Vervolgens naar een eilandje waar de heerlijkste seafood lunch werd geserveerd, zoals kreeft, octopus en gamba's. De vis is hier zo heerlijk! Als afsluiter een tochtje door de mangroves, de meest sterke bomen ter wereld. Deze hele trip was ik helaas vergezeld door koppijn en misselijkheid, dit door een wiebelende boot en wilde zee. Maar, je moet er wat voor over hebben. Naast de boottocht, zijn we naar het prison/turtle island geweest. Een vroegere gevangenis (jaar 926) voor politieke “misdadigers” waar nu ook een verblijf is gecreëerd voor de meest prachtige schildpadden die ik ooit heb gezien. Van de gevangenis was weinig meer te zien, een aantal overblijfselen die je kon bekijken en verder vooral gebaseerd op toerisme. Ergens ook wel logisch na zoveel jaren. Onze tourguide versus kapitein vertelde dat er een bibliotheek was voor de gevangenen en een plek waar ze gezamenlijk muziek konden maken. Klonk mij vrij luxe in de oren, de waarheid zal ergens in het midden liggen. Ik was meer onder de indruk van de schildpadden. Ik heb ze gevoerd en geaaid, wat een prachtige beesten. Op hun schild staat hoe oud ze zijn en de oudste was 196. Ook waren er baby schildpadjes, een zwangerschap duurt 3 maanden heb ik me laten vertellen. Ze hebben ook enorm lange nekken en blijkbaar kunnen ze hard bijten, daar had ik niet zo aan gedacht. Omdat ze zo sloom zijn, gebeurt er toch niks dacht ik haha. Gelukkig zette de schildpad alleen zijn tanden in de tak groen en niet in mij.
Uiteraard hebben we ook door de Zanzibarse straatjes gewandeld en wat souvenirs geshopt. Ook een jurk gelukkig, want ik ben nu al klaar met mijn huidige garderobe die ik heb meegenomen. Goed excuus dus. In Zanzibar willen ze je wat meer naar hun tent lokken dan in het dorp waar ik woon, dit door het toeristische karakter. Ik heb nog even goed onderhandeld over de prijs, zodat ik er goed in blijf als ik weer bij Randstad ben. Soms werden ze geïrriteerd en zeiden ze dat ze de prijs er niet doorkregen bij hun baas, daar zag ik overeenkomsten;). Het meeste is gelukt, maar een verkoper was te gewaagd en ik hield voet bij stuk, dus helaas geen deal. En zo kwam er na 5 dagen een einde aan deze heerlijke trip en was het maandag weer back to business!

Mijn project: werken in KaziConnect.
Eerst even wat achtergrondinformatie zodat je weet waarom VSO hier werk verricht. In 2012 werd er olie en gas in ontdekt in Mtwara en Lindi, 2 dorpen aan de Oostkust van Tanzania. In de grote steden is er een redelijke economie, maar in deze dorpen is dat nog niet het geval. Met de ontdekking van olie en gas zou de economie en werkgelegenheid een boost krijgen en zouden bedrijven zich hier gaan vestigen. Echter, de huidige bevolking was qua scholing en skills nog niet ingericht op deze boost. Daarom is VSO ingeschakeld om projecten op het gebied van werkgelegenheid te starten. Een daarvan is EEVT, Enhancing Employability through Vocational Training, en daarvoor werk ik.
Ik ben werkzaam op een school in Mtwara, genaamd VETA. VETA is een scholingsinstituut, vergelijkbaar met de MAVO. Er zijn verschillende opleidingen zoals elektricien, motorvoertuigentechniek, voedselproductie en confectie. Na 3 jaar zijn de studenten afgestudeerd en klaar voor een baan. Wij komen gedurende alle jaren in beeld! Ik werk voor KaziConnect, dat is het gedeelte binnen EEVT dat zich op het begeleiden van studenten richt. We beginnen al in het eerste jaar, daar geven we orientatie in de wereld van werk: waarom heb je deze opleiding gekozen, heb je al een idee over een toekomstige baan en we leren ze wat basis skills. In het tweede jaar is er meer verdieping en beginnen we met de uitleg van het CV en een motivatiebrief. Ook hebben ze een stage van 3 maanden en helpen wij ze met het regelen van de stageplek en de voorbereiding. Bij level 3, het afstudeerjaar, wordt het allemaal concreet. Wat voor baan wil je en waar wil en kun je werken? We gaan op zoek naar banen en bereiden ze voor op een sollicitatiegesprek. In alle jaren komt ook het leren van Engels aan de orde en ''lifeskills''. Bij het laatste kun je denken aan sociale skills en zelfvertrouwen.
De verwachte economische groei en ons project lijken een perfecte match. Dit is het ook in theorie, maar we lopen in de praktijk wel tegen wat zaken aan. De groei is achtergebleven, waardoor er niet veel extra bedrijven en banen zijn gekomen. De economische trekpleister, met internationale bedrijven die goed bij de studenten passen, is nog steeds in grote steden. Dit is lastig, want de afstand is al snel 6-8 uur en veel studenten hebben geen vervoer of de mogelijkheid tot een verblijfplek bij familie of vrienden. Daarnaast bieden weinig bedrijven accomodatie of een goed salaris en ze zijn (nog) niet flexibel om hierin mee te denken. Dit maakt het soms lastig om banen te creëren en harde resultaten te bereiken. Ook hebben de sponsoren van het project nogal wat ''eisen'' over wanneer iets als een baan geteld mag worden. Dit is in de huidige situatie niet meer reëel naar mijn mening. Naast bovenstaande, hebben we natuurlijk ook te maken met een totaal andere werkomgeving en werkethos dan in Nederland. Dit in termen van faciliteiten op het werk, structuur en planning van werkzaamheden en een stukje werkethos. Dit zit hem deels in dat bepaalde zaken gewoon niet strak staan en er weinig wordt aangestuurd, maar ook weer deels in een stuk cultuur. Dit zorgt soms wel voor frustatie, omdat je het allemaal zo anders gewend bent. Ook weer een uitdaging natuurlijk om te kijken hoe je hier aan kunt bijdragen en wat een goede aanpak is.
Maaar, zoals we in NL zeggen, roeien met de riemen die je hebt! We proberen creatief te zijn in oplossingen en focussen ons nu ook weer meer op de lokale bedrijven, waardoor er minder barrieres zijn. Zo hebben we deze maand al een baan gevonden voor 2 mensen, een gaat werken in een bakkerij en een in een autogarage. Hoe leuk! Daarnaast proberen we ook wat bij te brengen op het gebied van structuur en planning. Dus al met al; soms is het lastig om in een andere werkomgeving te werken, maar ik geniet van mijn collega's, de leuke leraren en het trainen en begeleiden van studenten en net een beetje extra als we een leuk resultaat hebben!
Ohja, en de namen hier raak ik nooit aan gewend. Vandaag hadden we weer iemand die William Shakespeare heet, hilarisch.

Zo, dat was weer genoeg dacht ik zo voor deze blog. Deze week heb ik een enorm leuk pakket gekregen uit Nederland met alvast cadeaus voor mijn verjaardag (lees; mini hageslag, nutella, pindakaas, bifiworstjes, babybell-kaas, koeken, spullen om sushi te maken en nog veeel meer, heerlijk!). Ook ben ik naar de kledingmaker geweest om kleding te laten maken en gaan we in het weekend naar onze collega's in Lindi. Ennnnn, ik ben bezig met het plannen van een safaritrip, daar heb ik heel veel zin in! Daarover de volgende keer meer! Liefs