T.I.A. (THIS IS AFRICA)!

Mambo en karibu bij mijn tweede blog! Ik begin met te zeggen dat het wederom niet gelukt is om er een kort en bondig verhaal van te maken. Voordat ik naar Tanzania ging, leek het me leuk en goed om wat reisblogs van voorgangers te lezen. Vaak dacht ik ''jeetje, wat lang, moet dit?'' Nu begrijp ik waarom; je wilt dingen zo goed mogelijk uitleggen en overbrengen en dat kost nou eenmaal ruimte. Ook ben ik wel van de details, dus dat zal er uiteraard aan bijdragen;). Veel plezier bij het lezen!

Training gender en social inclusion
Deze week heb ik bovenstaande training gevolgd die in het teken stond van genderverschillen en andere groepen met een ''achterstand'' in Tanzania. Hoe leven diverse groepen in de samenleving, hoe is dit ontstaan en wat vinden we hier eigenlijk van? Tijdens deze training heb ik de cultuur erg goed leren kennen, heb ik me vaak verbaasd en soms zelfs wat kwaad gemaakt, maar vielen ook veel dingen over het leven in Afrika op zijn plaats. Daarom is wat background informatie wel handig voor het vervolg van de blog. Hieronder de highligts!

1. Homoseksualiteit is verboden en zelfs strafbaar in Tanzania. Een gezonde discussie over dit onderwerp is al een brug te ver. Als de verkeerde mensen erachter komen dat het besproken wordt, kan er een arrestatie plaatsvinden. Reden is dat als hierover wordt gesproken, het aandacht krijgt en wellicht “normaal” wordt. Ze willen het dus gewoon de kop indrukken. Maar ook Afrika ontwikkelt en moderniseert, dus ik vraag me af hoelang dat spelletje nog doorgaat. Het ging zelfs zover dat de papieren waarop we dit onderwerp bespreekbaar maakten, moesten worden vernietigd. Je zag ook dat dit echt een serieuze case was voor sommige mensen. Niet iedereen is “tegen” trouwens, sommige respecteren het wel maar hebben geen behoefte aan details. Ze zijn wel nieuwsgierig hoe wij er tegenaan kijken in Westerse culturen en hoe dit bij ons gaat.

2. Albinisme wordt gezien als een fysieke handicap en veel mentale ziektes (zoals authisme) kennen ze niet.

3. De verhouding man en vrouw is heel anders hier. Je ziet deze verschillen gelukkig niet overal meer, dit omdat ze in een transitie zitten waar vrouwen meer empowered worden op verschillende gebieden. Maar het speelt zeker nog, hieronder wat voorbeelden:
- Mannen mogen meerdere huwelijken hebben en vreemdgaan is normaal, vrouwen mogen dat niet en bij hen is vreemdgaan niet normaal. Toen ik zei dat ik een man wil die committed aan mij is, werd ik “so jealous” genoemd, hilarisch. Je moet dan uitleggen dat het met respect te maken heeft. Als ik dan vraag aan de getrouwde mannen of ze er nog iemand naast hebben, ontkennen sommigen dat. Dit geloof ik niet altijd, bij een van de mannen in dit voorbeeld heb ik namelijk een roddel gehoord (net de Story hier). Deze man heet ook nog Innocent trouwens, dus dat maakt het verhaal helemaal compleet.
- De mannen maken bepaalde keuzes waar de vrouwen weinig zeggenschap over hebben, bijvoorbeeld het aantal kinderen dat ze gaan krijgen. Een vrouw van mijn leeftijd zei: “Als ik een man niet genoeg kinderen geef, gaat hij naar een ander. Doe ik dat wel, dan gaat hij alsnog. Dat is hoe het hier gaat. En anders wil er niemand met je trouwen.” Gelukkig waren wij er als haar groep dolle mina’s op dat moment, maar dit is natuurlijk zielig en shocking en een issue.
- Vrouwen worden soms op een wat provocerende manier aangesproken door mannen. Dit wordt door mannen zelf niet zo ervaren, dat was meer flirten zeiden ze lacherig. Een jongen zei daarop dat hij zich gediscrimineerd voelde als een vrouw geen hallo terug zei of op hem inging. Deze verklaarde ik voor gek.

Het mooie van deze training was dat we een gemixte groep hadden van Afrikaanse mannen en vrouwen en Nederlandse vrouwen. Er heerste een open sfeer en iedereen luisterde naar elkaar. Maar er waren ook felle discussies over bijvoorbeeld het genderverschil. Mannen erkennen dat vrouwen minder rechten hebben, ondergeschikt zijn en dat ze in een transitie zitten. Maar toch vind ik dat mannen hier wat meer mee moeten doen. Nu schuilen ze nog veel achter een community way of life, hoe dingen “nou eenmaal gaan” en dat dingen tijd nodig hebben. Dat is natuurlijk zo, maar ze kunnen wel zelf beginnen, een bijdrage leveren en dit stimuleren. Ik vind ze daarom nu soms wat hypocriet. Ze hadden wel nieuwe inzichten gaven ze aan, dat hoop ik dan ook van harte!

Bovenstaande voorbeelden komen wat negatief over, wat ik uiteraard ook vind, maar dit zijn de extremen. Ook waren en zijn er verschillen die wij in Nederland vroeger ook kenden en die bij ons zijn veranderd door modernisering. Denk aan het rolmodel van de man als leider van het gezin en de vrouw als ondergeschikte, de man aan het werk en de vrouw thuis, vrouwen die minder gestimuleerd worden voor een opleiding, minder rechten hebben en het ontbreken van anticonceptie. Hierin zie je ook al mooie verschillen ontstaan in Afrika in vergelijking met het verleden. Wat ik probeer te zeggen is dat het ook gewoon een ontwikkelingsland is die middenin een transitie zit, dus dat het ergens ook logisch is dat deze verschillen er nog zijn.
Ik kan hier nog uren over doorgaan, want ik vind dit heel fascinerend. Maar ik denk dat ik met bovenstaande wel de kern wel te pakken heb, dus ga nu over naar het volgende!

Het uitgaansleven
Als je als Europese vrouw op de Afrikaanse man valt, kun je je hart hier ophalen. Op straat en op school wordt er gevraagd of je al getrouwd bent en dat ze je graag als vriendin willen. Met uitgaan krijg je veel aandacht, zijn ze weg van je en willen ze graag met je dansen. Als je hier geen behoefte aan hebt, laten ze zich niet direct uit het veld slaan. Als een man bijvoorbeeld voor het eerst met jou danst, dan blijf jij in zijn zicht de hele avond. Als je met anderen danst, vindt hij zijn weg wel weer terug naar jou, want hij was tenslotte de eerste haha. Ze zijn vasthoudend, dat moet ik ze nageven. Maar, als je in mijn geval gewoon even 5 minuten danst en het dan wel weer best vindt, strookt dat dus niet met hen gedachten. Na een aantal keren uitleggen wel gelukkig. En anders kun je nog een gouden ring laten zien of een Tanzaniaanse collega inschakelen. Ook de vrouwen zijn nieuwsgierig en willen graag met je dansen. En dansen kunnen ze hier in Afrika! Wat een soepele lichamen, heel leuk om naar te kijken. Het dansen is hier ook veel intiem, het doet me denken aan het schuren in de brugklas, maar dan versie 7.0. De muziek is daar ook perfect voor trouwens, ik vind het heerlijke muziek. Dat de mannen hier zo gewillig zijn, ligt hem deels in het feit dat het dus normaal is om hier meerdere vrouwen te hebben. Gelukkig getrouwd en kids? Geen probleem, daar kunnen gerust wat scharrels bij. Dit komt voort uit de vroegere stammencultuur. Als je als man maar 1 vrouw kon ''onderhouden'' was dat slecht voor je status. Dit is natuurlijk vrij gedateerd, maar ik denk dat de mannen deze oude traditie met alle liefde in stand willen houden;). Het is dus een tegenstrijdige bedoeling. Enerzijds voelen mannen zich verheven boven de vrouw en gaan ze keihard vreemd. Anderzijds doen ze moeite voor vrouwen, nemen ze het voortouw en laten ze je niet zomaar gaan. Beetje macho wel, maar dit staat dan weer haaks op dat ze Shania Twain en andere love songs luisteren. Het blijft een bijzonder ras, ook in Afrika;).
Ohja: een collega vertelde dat een knuffel hier een teken van verliefdheid is. Nu ben ik redelijk knuffelig aangelegd, maar dat laat ik hier dus maar om geen verwachtingen te creëren. Toch grappig, ik vind een knuffel wat onschuldiger dan dat geschuur de hele avond, maargoed.

Voedsel
Het eten is hier prima te doen! Er is 1 lokaal gerecht dat ik echt lekker vind: samosa, een vleespasteitje. Verder eten ze chips mayai (patat met ei in een soort quiche-vorm), dit vind ik alleen lekker als de patat goed gebakken is. Ze hebben er hier namelijk een handje van om slappe en geoliede patatten te maken, Joost mag weten waarom. Daarnaast eten ze ugali (een soort van kleverige bol rijst, maar dan anders) met daarbij groente, saus en vlees. Deze combi wordt met de hand gegeten, ik vind het maar een vieze bedoeling. Ik eet veel brood, rijst, yoghurt, groente, fruit en eieren. Daarnaast zijn er 2 goede restaurants: een met Indiaas eten en een beachrestaurant met gerechten zoals rijst met heerlijke vis, curry, mexicaans en garnalen. Hier gaan we regelmatig naartoe! Ook sneak ik af en toe op school de food production class binnen van Mister Limka om te kijken of ik iets kan proeven. Je moet slim vrienden maken. Aan het eten kan ik dus wel wennen, hoewel ik laatst 's ochtends super veel zin had in wit vers tijgerbrood van de bakker met hagelslag. Verder mis ik sushi, broodje shoarma, stokbrood met knoflooksaus en kruidenboter, patat met frikandel en mayonaise, fuetworst en kaas.

Het vervoer
Bajaji, piki piki, de big bus en de dalla dalla. De bajaji is de mini auto die je van a naar b brengt, korte afstanden. We hebben onderhand vaste chauffeurs, Mudi en Shabani, die we vaak bellen. Het is wel fijn dat ze weten waar je wonen, in het donker is het namelijk een doolhof. Verlichting of straatnamen kennen ze hier niet en mijn richtingsgevoel is niet al te best. Een piki piki is ook voor kleine afstanden, maar dan op een motor, ook ideaal! De big bus en dalla dalla zijn voor grotere afstanden. De big bus is vergelijkbaar met een OAD-bus in NL, maar dan krakkemikkiger. Hoe rustig het Afrikaanse leventje ook is, de rijstijl daarentegen niet. De wegen zijn hobbelig, dit omdat niet alles verhard is en er veel gaten zijn door de regen. Daar trekken de chauffeurs zich niet veel van aan en ze scheuren gewoon door. Soms zit ik en denk ik “oh lord, gaat dit mij naar de bestemming brengen?!” Scheuren in de vloer en wiebelende bagagekasten, maar wel een usb-poort voor het opladen van je telefoon. Prioriteiten zijn niet helemaal op de rit hier. Voor lange ritten kun je voor 2 euro meer VIP zitten en dat heb ik er graag voor over. De dalla dalla heb ik tot op heden vermeden. Dit is een klein personenbusje, waar ze zoveel mogelijk mensen en spullen inproppen. Hutje mutje op elkaar, lekker knus. Mij niet gezien, mede door de warmte en de geurtjes. Misschien dat ik het nog wel een keertje doe, puur voor de ervaring dan. Of er een busschema is? Soms. Voor de 8-urige ritten kun je op voorhand een ticket kopen, voor 2 uurtjes niet en dan is het hopen op een plek. Als ze zeggen dat de bus om 16 uur komt, is 17 uur heel normaal. Het is altijd een verrassing. Op het busstation zijn diverse “tentjes” met bussen. Bij aankomst komen er allemaal mensen naar je toe om te helpen, zij krijgen hier dan weer geld voor van de busmaatschappij voor het regelen. Zo komt Jan Splinter door de winter zouden we zeggen. Al met al is het een bijzonder gebeuren, maar het went snel. Mijn geduld (of eigenlijk ongeduld) is op de proef gesteld, T.I.A. (This Is Africa)!

Ook wil ik jullie graag meenemen en nog iets vertellen over waarom ik hier gekomen ben; het werk! Dit ga ik echter in de volgende blog doen, dan zijn we namelijk ook begonnen met het trainen van de studenten en dan heb ik een compleet beeld van het project en mijn werkzaamheden:). Over het algemeen gaat het wel goed op het werk en kan ik m'n steentje bijdragen en inzicht geven bij diverse zaken. Maar we lopen wel tegen een aantal zaken aan die het soms wat lastiger maken om het goed te doen in mijn optiek. Wordt vervolgd!

Nou, dit was hem weer. Dank je wel voor het lezen maar weer en tot de volgende keer! Er staan weer wat leuke dingen op de planning die mede invulling gaan geven aan mijn volgende blog!